ती मला तिचा”best friend”मानायची .
ती मला तिचा”best friend”मानायची .
कारण ती मला तिचा”best friend”मानायची .
मला वाटायच तीच माझ्यावर
जीवापाड प्रेम आहे .
फ़क्त मी विचारायची देरी आहे ..
मलाही ती प्रचंड आवडायची
जेव्हा ती मला आपला”best friend”म्हणायची ,
मनातल गुपित फोडायची ,
लाडात येऊन बोलायची ,
लटक रागवायाची ,
माझ्याशी भांडायची ,
गप्पा मारायची ..
माझ्या कविता ऐकायाची
त्यांना उत्सुर्फ़ दाद द्यायची ..
माझ्यावर प्रेम करायची ..
पण मला माहित नव्हत
ती मला
फ़क्त आपला”best friend”मानायची ..
मला खुप यातना झाल्या,
जेव्हा ती म्हणाली .
“मी प्रेमात पडले रे त्याच्या….”
पण तिच्या अपेक्षेप्रमाणेच मी
तेव्हा तिची थट्टा केली .
अन तिची कळी लगेचच खुलवली,
तिला काय सांगू काय नको झालेल.
असे तिला मी कितीदा तरी पहिलेल .
मी म्हणालो,”मज़ा आहे बुवा एका मुलीची.!”
ती म्हणाली,
“तुला पण मिळेल रे साथ कोणा सुन्दरीची.!”
मन रडत असतानाही हसत होतो.
तिला कळू न देण्याची सगळी काळजी घेत होतो .
तिला पण काहीच कळल नाही.
प्रेमात पडलेल्या तिला
वेगळ काहीच दिसल नाही.
मी पण तसदी घेतली नाही
मनातल काही बोलायची..
कारण ती मला आपला”best friend”मानायची ..
ती गेल्यावर मी सुन्न झालो ,
आतल्या आत मी मग्न झालो ,
तिच्या आठवणी मी आठवू लागलो .
त्या पुसून टाकायचा
निष्फ़ळप्रयत्न करू लागलो ,
तिच्याशी बोलताना मी तिची खुप थट्टा करायचो .त्याच्या’नावाने तिला भरपूर चिडवायचो .
कोणाशी भांडल्यावर मात्र तिला
माझी आठवण यायची .
आजही माझ्या मध्यस्थीची
तिला गरज वाटायची ,
ती अजुन ही माझ्या खुप बोलायची ,
खुप काही सांगायच म्हणायची ,
पण कधी ते सांगायला विसरायाची..
मनातले अश्रु मी तिला कधीच
दिसू दिले नाहीत ,
कारण ती मला तिचा”best friend”मानायची .
मी मात्र आतल्या आत कुढत बसायचो,
माझ्याच एकटेपणात हरवलेला असायचो.
तिचे बोलणे ऐकत असताना ,
मुकपणे आपले अश्रु गिळत असायचो
तिच्यासमोर नाटक करणे फारच कठीण होते .
त्याच- तीच भांडण ती मला येऊन सांगायची .
माझ्याशी बोलून मोकळ वाटल अस म्हणायची.
स्वत:च्या वेदना लपवून तिचे बोलणे..
शांतपणे ऐकून घ्यायचो .
एक दोन गोष्टी सांगून..
तिला बरे वाटावे असे काहीतरी करायचो ..
माझ्या बोलन्यापेक्षा
माझ्या असण्यावर ती समाधानी असायची ..
कारण ती मला तिचा”best friend”मानायची ..
आधेमधे तिलापण काही तरी हुक्की यायची ,
कोणाच्याही नावावरून मला चिडवून पहायची .
मीही हसून खोटा रागदाखवायचो ,
तिच्या चीडवन्यावर खोटे चिडून तिला खुष करायचो . माझ्या वेदना आणि दुःख कधीच
दाखविले नाही ,
एका शब्दाने ही तिला कळू दिले नाही .
त्या दिवशी त्याची आणि माझी भेट झाली..,
माझी ठसठसणारी जखम पुन्हा उघडी पडली ..
तिने माझी ओळख चांगला मित्र म्हणुन करून दिली
. मी भेट दिलेल्या”माझ्या कविताची वही”
त्याला दाखविली.
दुसरयाच दिवशी त्याने
तिला आपली कविता भेट दिली..
कारण त्याला कदाचित
तिच्या बद्दल असुरक्षितता भासली .
तिला मात्र कधीच याची
भिती नाही वाटायची..
कारण ती मला तिचा”best friend”मानायची .
तिच्या लग्नामधे तिने मला आवर्जुन बोलावले.
. “लग्नाला नक्की यायचे”असे पत्रिकेत लिहून पाठविले .
माझ्या ह्रुदयाची शकले मीच गोळा केली ,
एक तिच्या आवडीचे गिफ्ट घेवून
तिची भेट घेतली ..
चेहरा हसरा ठेवून मी काळजी घेतली
तिला खूष ठेवायची .
कारण ती मला तिचा”best friend”मानायची..
तिच्या लग्नानंतर मात्र
मी एक गोष्ट केली कटाक्षाने तिची भेट टाळली .
माझ्या वागन्यातला फरक .
तिला कळू द्यायची माझी तयारी नव्हती ..
कारण त्याच्या प्रेमात बुडालेल्या तिला..
माझ्या अश्रुंची मुळीच कदर नव्हती .
मी इतके दिवस असे काही दाखवले नाही
कारण ती मला फक्त
तिचा”best friend”मानायची ..
आयुष्यभर एकट राहून जगत आलो,
तिच्या पत्राना जानून बुजुन
एक दोन ओळीत उत्तर लिहू लागलो
माझ्या बिजी लाइफचा चांगला
बहाना माझ्या कड़े होता..
तिच्याही व्यापनमुळे
तिला आजिबत वेळ नव्हता .
. तरी पण माझ्या एक दोन ओळीना
ती उत्तर पाठवायची .
. कारण ती मला तिचा”best friend”मानायची..
तिच्या अखेरच्या क्षणी मी तिला भेटलो
, इतके दिवस थाम्बलेल्या अश्रूंना वाट देत बोललो ..
शेवटच्या घटका मोजताना
तिला फार बोलावले नाही ..
मलाही जास्त वेळ थांबवले नाही
तरीही एका वाक्यात तिने सांगितले ..
“तू आता पर्यंत खरे मित्रत्व दाखवले”
डोळ्यानीच ती म्हणायचे ते म्हणाली ,
ती मला तिचा”best friend”मानायची..
आता माझाही प्रवास संपत आला आहे ,
मागे बघताना त्या हीरवळीचा हेवा वाटत आहे ,
आताच पोस्टमन येवुन हे पार्सल देवून गेला ..
माझ्या मनात प्रश्नांचे काहुर माजवुन गेला .
काय गरज होती का तिला तिच्या मृत्युपत्रात आवर्जुन माझ्या साठी काही ठेवायची …!
पण नाही , कारण …
ती मला तिचा”best friend”मानायची..
तिच्या डायऱ्यांमध्ये सापडले ,
माझे हरवलेले क्षण, आठवणी , खोडया,
थट्टा, हसने, बोलणे, रडणे..,
गुपित, गोष्टी, गाठी, भेटी …
मैत्री आणि बरच काही ..
आणि पटत गेले की ..,
खरच ती मला तिचा”best friend”मानायची..
जेव्हा शेवटच्या पानावर
तिच्या ओळी वाचल्या ..
हृदयातील अश्रूना जणू
वाटा मोकाळ्या झाल्या..
“मला वाटायच त्याच माझ्यावर जीवापाड प्रेम आहे ..
फक्त त्यांन मला विचारायची देरी आहे …
मला तर तो प्रचंड आवडायचा ..
मी त्याला”best friend”म्हटल्यावर
गालातल्या गालात हसायचा ….
मनातल गुपीत फोडायचा…
माझं सगळं ऐकायचा..
माझ्याशी भांडायचा
त्याच्या कविता ऐकून
माझ्याकडे अर्थपूर्ण कटाक्ष टाकायचा
माझ्यावर प्रेम करायचा..
खरंच का तो माझ्यावर खरंच प्रेम करायचा???
जणू माझ्याच ओळी
मी तिच्या डायरीत वाचत होतो
मरण्यापूर्वी सरणावर जळत होतो..
काय गरज होती नियतीने
माझी अशी क्रूर थट्टा करायची …
त्या शेवटच्या क्षणी मला जाणवून दयायची की
वेड्या ती तुला तीच”true love”मानायची……!!!
